28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013 - ΛΙΜΠΟΒΙΣΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ ΑΔΕΡΦΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΤΡΙΠΟΛΕΩΣ Της Φωτεινής Τσιτσώνη-Καβάγια

28   ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013 - ΛΙΜΠΟΒΙΣΙ  ΑΡΚΑΔΙΑΣ

ΑΔΕΡΦΟΠΟΙΗΣΗ  ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ  ΤΡΙΠΟΛΕΩΣ

Της Φωτεινής Τσιτσώνη-Καβάγια

Λάμπει ο ήλιος στα βουνά,

λάμπει και στα λαγκάδια,

λάμπει και στ’ Αρκουδόρεμα

το έρημο Λιμποβίσι,

όπου είναι οι κλέφτες οι πολλοί,

οι Κολοκοτρωναίοι.

  Σε 1200 μ. υψόμετρο, στην καρδιά του Πολύφυτου και ελατοσκέπαστου Μαινάλου, όπου τα νερά κατεβαίνουν κελαρυστά από το Αρκουδόρεμα, εκεί, στα κολοκοτρωναίικα λημέρια, εκεί, κυριολεκτικά κουρνιάζει το Λιμποβίσι, όπου ο γενάρχης των Κολοκοτρωναίων Τριανταφυλλάκος Τσεργίνης,  (αυτό ήταν το πρώτο επώνυμο της οικογένειας, που αργότερα άλλαξε σε Κολοκοτρώνη), το 16^ο αι., τον καιρό της Ενετοκρατίας, έστησε την αετοφωλιά του και όπου ρίζωσαν  κι έζησαν για χρόνια πολλά  12 γενιές  της απροσκύνητης και αδούλωτης αυτής  οικογένειας.

   Ο μικρός αυτός οικισμός τότε  διέθετε περίπου 500 κατοίκους.

   Σήμερα, δεν υπάρχει  ο οικισμός και η περιοχή αυτή είναι ακατοίκητη. Υπάρχει μόνο το λιτό και απέριττο  σπίτι των Κολοκοτρωναίων, χτισμένο εκεί  τα τελευταία χρόνια, δωρεά του Αρκάδα Παναγιώτη Αγγελόπουλου,  σε πιστή αντιγραφή του αυθεντικού σπιτιού, που από τα χρόνια γκρεμίστηκε, ενώ  σε μικρή απόσταση από αυτό  ορθώνεται η μικρή εκκλησιά του Αγίου Ιωάννη του  Προδρόμου, πραγματικός φύλακας του τόπου.

  Στην αυλή του σπιτιού  δεσπόζει η προτομή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, του Γέρου του Μοριά, που στ’ αλήθεια  υπήρξε από τις μεγαλύτερες μορφές του 21.

  Στον ιερό αυτόν τόπο, τόσο για την περιοχή, όσο και για ολόκληρη  την Ελλάδα, στην αετοφωλιά αυτή του Μαινάλου,  έγινε, στις 28 Σεπτεμβρίου 2013,  η απλή τελετή της αδερφοποίησης της Ιερής πόλης του Μεσολογγίου με την πόλη της Τριπολιτσάς, που τόσα  κι αυτή πρόσφερε στον αγώνα της ανεξαρτησίας της πατρίδας μας.

  Στην τελετή παραβρέθηκαν ο Σεβασμιότατος  Mητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς και Μαντινείας και Κυνουρίας, κ. Αλέξανδρος, ο δήμαρχος της πόλης μας, κ. Παναγιώτης Κατσούλης, και Τριπόλεως, κ. Ιωάννης Σμυρνιώτης, δημοτικοί σύμβουλοι όλων των παρατάξεων και των δύο «αδερφών δήμων» και πολύς κόσμος της περιοχής, ενώ την επόμενη μέρα, στις εκδηλώσεις της Τριπολιτσάς για τα  192 χρόνια από την άλωση και απελευθέρωσή της  από τους Τούρκους, τη δική μας πόλη εκπροσώπησε το χορευτικό τμήμα του Πνευματικού μας  Κέντρου, που πήρε μέρος και στην παρέλαση. Το  βράδυ της ίδιας μέρας  παρουσίασε με επιτυχία χορούς χρωματισμένους από την τοπική μας παράδοση,  στην πλατεία Άρεως της πόλης , υπό την καθοδήγηση του χοροδιδασκάλου κ. Άγγελου Σταμάτη.

  Στα λεγόμενα όλων των ομιλούντων, κατά την τελετή της αδερφοποίησης,  όπως άλλωστε  άρμοζε, πρωταγωνιστούσε  η ξεχωριστή προσωπικότητα του γενναίου αγωνιστή της ελευθερίας, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, που διακρινόταν για τη στρατηγική του σκέψη, την ευφυΐα του, τη διορατικότητά του, την τόλμη του,  το θάρρος, την αγαθότητά του και τον έντιμο χαρακτήρα του,  Από τη νεότητά του μάλιστα διέθετε μια ξεχωριστή σύνεση στον τρόπο με τον οποίο χειριζόταν γενικά  ό,τι αφορούσε την έκβαση του αγώνα, γι’ αυτό και η επωνυμία του «Γέρος», αφού έμοιαζε να έχει τη σοφία και την πείρα του ηλικιωμένου ανθρώπου.

  Σ’ αυτόν ανήκουν πολλές επιτυχίες , που έσωσαν και στερέωσαν την Επανάσταση στα πρώτα δύσκολα χρόνια του αγώνα. Τις καταμαρτυρούν το Βαλτέτσι,  τα Δερβενάκια, όπου εξοντώθηκε τριάντα χιλιάδων στρατιά του Δράμαλη, αλλά πάνω απ’ όλα, η μεγάλη του επιτυχία στην Άλωση και το πάρσιμο  της Τριπολιτσάς, στις 23 του Σεπτέμβρη του 1821, που ήταν  το μεγαλύτερο διοικητικό  και στρατιωτικό κέντρο των Τούρκων στην Πελοπόννησο.

  Παρόλη όμως  την προσφορά του στον αγώνα, τόσον αυτού, όσο και όλης της οικογένειάς του, δεν απέφυγε τις  διώξεις και τις ταλαιπωρίες, τις ψευδείς κατηγορίες και τις φυλακίσεις που υπέστη από τους συμπατριώτες του. Ευτύχησε όμως στα τελευταία χρόνια της ζωής του να δει την αγαπημένη του πατρίδα ελεύθερη, όπως ποθούσε, να ζήσει ήρεμα και να τύχει και διακρίσεων  από μέρους της πολιτείας.

  Σ’ αυτόν ανήκουν πολλά σοφά λόγια και σκέψεις, που η αξία τους και η σημασία τους είναι διαχρονική:

 «Ο Θεός υπέγραψε την ελευθερία της πατρίδας και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του», έλεγε χαρακτηριστικά για να τονώσει το πεσμένο ηθικό των αγωνιστών, ενισχύοντας έτσι την πίστη τους στο Θεό και στον αγώνα.

 «Μια φορά εβαπτιστήκαμε με λάδι, βαπτιζόμεθα και μία με αίμα και άλλη μία δια την ελευθερία της πατρίδας μας!».

  Σχετικά με τη δολοφονία του Καποδίστρια είχε πει:

«Τα γαϊδούρια πήραν την απόφαση να σκοτώσουν το σαμαρά, για να απαλλαγούν από τα σαμάρια και από το φορτίο που τους φόρτωναν οι άνθρωποι. Έτσι κι έγινε. Αμέσως όμως κατόπιν, πήραν την πρωτοβουλία  τα καλφάδια (οι μαθητευόμενοι) του σαμαρά, μα δεν τα κατάφεραν, γιατί δεν ήξεραν να κάνουν καλά τη δουλειά τους, επειδή έχασαν το μάστορά τους. Έτσι, τα κακοφτιαγμένα  σαμάρια άρχισαν να χτυπάνε και να πληγώνουν τα δυστυχισμένα τα γαϊδούρια, που δεν άργησαν να καταλάβουν πως με την ανόητη πράξη τους έπεσαν απ’ το κακό στο χειρότερο!».

  Σήμερα,  170 χρόνια μετά  από το θάνατό του, το Γέρο του Μοριά, δεν τον βρίσκεις πουθενά παρά μόνο στις καρδιές και  στη μνήμη  ενός ολόκληρου λαού!

  Και κάπου εκεί, στο κέντρο της Τριπολιτσάς, στην πλατεία  Άρεως, δεσπόζει  ο ανδριάντας του, που τον αναπαριστά έφιππο πάνω στο άλογό του, όπου κάτω απ’ αυτόν, σε ειδική κρύπτη έχουν τοποθετηθεί από τους συμπατριώτες του τα οστά του, στις 25 Σεπτεμβρίου του 1993, όπου από τον Οκτώβριο του 1930 βρίσκονταν στο Μνημείο των Προκρίτων της Τριπολιτσάς και στο οποίο είχαν διακομιστεί από το Α΄ Νεκροταφείο των Αθηνών, όπου ενταφιάστηκε το Φλεβάρη του 1843, που πέθανε.

  Αυτός φύτεψε το δέντρο, εμείς απομένει να το ποτίζουμε να μην ξεραθεί, όπως και ο ίδιος συνήθιζε να λέει στους νέους, κι όπως τόνισε στο λόγο του προς αυτούς στην Πνύκα, που υπήρξε και η πνευματική του διαθήκη προς το Έθνος μας.

«Εις εσάς μένει να ποτίζετε το δέντρο που φυτέψαμε να μην ξεραθεί. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, όπου ημείς ελευθερώσαμε!».